Pubers en media

Pubers en praten is een lastige combinatie. De gemiddelde tiener zit er niet echt op te wachten om met hun ouders te praten, te luisteren en laat staan te delen wat hen bezighoudt. Toch wil je zeker weten dat ze niet alleen buiten voorzichtig doen maar ook online. Hoe pak je dat aan?

Ga uit van het positieve

Jouw angst dat je zoon of dochter zich online misschien op ongepaste websites begeeft of gesprekken aangaat met gevaarlijke onbekenden, kan zich omzetten in een onredelijk negatief beeld van wat er werkelijk gebeurt. Een puber is zich misschien minder bewust van mogelijke risico’s maar ze zoeken ze meestal ook niet op. Hun online gedrag is erop gericht om contacten te leggen met vrienden, spelletjes te doen en grappige filmpjes te kijken. Wanneer je met je puber in gesprek gaat over hun internetgedrag is het dus goed om niet meteen uit te gaan van het negatieve maar om juist een positief gesprek te voeren.

Toon oprechte interesse

Een van de redenen dat pubers nogal prikkelig kunnen reageren op vragen van hun ouders, is dat ze het gevoel hebben dat achter elke vraag een oordeel zit. En eerlijk gezegd is dat vaak ook zo. Voordat een puber je gaat vertellen wat hem bezighoudt zul je dus eerst oprecht interesse moeten tonen in zijn interesses. En ‘oprecht’ betekent in dit geval ook ‘zonder oordeel’.

Vragen stellen: neutraal en niet teveel

Door vragen te stellen toon je interesse. Maar wanneer je onafgebroken vragen op je kind afvuurt, lijkt het al snel op een verhoor. Niet zo gek dat je kind direct zal dichtklappen. Begin dus met een of twee vragen en pas wanneer je kind hier positief op reageert en écht antwoord geeft, kun je een volgende vraag stellen. Let op dat je vragen neutraal zijn. Dus niet: ‘Vind je het wel slim om zomaar je naam aan een vreemde te geven?’ maar wel ‘Hoe vind je het om online nieuwe mensen te ontmoeten?’

Wacht met reageren

Als je puber antwoord geeft, duik er dan niet meteen bovenop met jouw reactie. Laat je kind uitpraten; laat zelfs misschien even een korte stilte vallen voor je reageert. Denk echt even na wat je net hebt gehoord. Soms zal je kind je iets vertellen dat je moeilijk vindt om te horen. Toch is het ook dan beter om dat niet meteen uit te spreken. Stel dan liever een vervolgvraag waardoor je kind zelf zijn mening kan geven. Bijvoorbeeld: ‘En hoe vond je het dan toen die jongen vroeg of je hem een naaktfoto wilde sturen?’ Misschien blijkt wel dat je dochter dat zelf ook belachelijk vond en de betreffende jongen direct heeft geblokkeerd.

Leg je zorgen uit en vraag of je advies gewenst is

In het gesprek kun je op een gegeven moment aangeven dat je je wel eens zorgen maakt over het mediagebruik van je zoon en dochter. Leg uit dat je moet wennen aan het feit dat je steeds minder controle hebt over hun leven en bang bent dat je ze daardoor niet kunt beschermen. Vertel ze vervolgens wel dat je heel goed begrijpt dat ze steeds meer hun eigen leven zullen leiden zonder advies en hulp van jou. Biedt tot slot dat advies en hulp wel aan maar vraag altijd of ze daar behoefte aan hebben voor je het opdringt. Ongevraagd advies wordt door niemand gewaardeerd en je puber zal er dan ook niets mee doen. Maar de wetenschap dat ze altijd bij je terecht kunnen als ze tegen problemen aanlopen online, is precies het geruststellende steuntje in de rug dat ze nodig hebben.